qayğı

is.

1. Birinin rifahı üçün göstərilən diqqət, ya fəaliyyət; birinin fikrini çəkmə, dərdinə qalma, qeydinə qalma. Bilmədim o günün ani nəşəsi; Mənə dərd olacaq ömrüm uzunu; Bəlkə ev qayğısı, övlad nəfəsi; Olmasa indi də duymazdım bunu. M. Araz. // Fikir, əndişə, təlaş. Hər gün onun <Firidunun> vaxtı min bir qayğı içərisində keçirdi. M. İ.. Qayğı göstərmək (çəkmək) – 1) birinin rifahı üçün çalışmaq, fikrini çəkmək, qeydinə qalmaq. <Hacı Nəsir:> . . Mən sənin kimi bir kasıb qızını dilənçilikdən qurtarıb özümə arvad etdim ki, sən də o yaxşılığın əvəzində bu uşağa analıq edib qayğısını çəkəsən, yoxsa onun üçün cəllad olasan? S. S. Axundov; 2) dərd çəkmək, fikir çəkmək. Düşmüşəm dərdinə, çox möhnətü qayğu çəkirəm; Deyə bilməm sənə, amma elə gizli çəkirəm. M. P. V.. Qayğısına qalmaq – bax qayğı göstərmək 1-ci mənada. Nəsib dayı onun <Zeynəbin> hər dərdini bilmək, qayğısına qalmaq istəyirdi. İ. Ş.. // Baxma, qulluq etmə, xidmət etmə. Qayğı olsa bitkilər yaxşı bitər. // məc. Şəfqət, nəvaziş. Əminə bir bacı qayğısı ilə Əjdərin başındakı sarğıları düzəltdi. S. R..

2. Dərd, möhnət, fikir, qəm. Onun heç bir qayğısı yoxdur. – Hayıf, ömür qısa, arzu genişdir; Kim bu qayğı ilə titrəməmişdir. M. Müş..